سَـرور ســرا آمـد، حـامـل لـوا آمد            کـام دل روا آمــد، درد را دوا آمـد

او مـکـرّم و اکـرم، او معـلّم اَعـلـم            مـحـرم دل عـالَـم، عـالِـم عَــلا آمـد

در کمال سرمد او، اکمل و سرآمد او            رهـرو محـمّـد او، وه امـام مـا آمـد

هر عدوّ او هالک در دو ملک او مالک            سِلک سِلم را سالک، سالک ولا آمد

سائلِ درِ او حور، او سرور هر مسرور            در امور او مأمور، داور و گوا آمد

او سوارۀ سالار، اُسـوۀ همه احرار            اهـل حـال را دلـدار، لالۀ هُـدا آمـد

او عُصارۀ ارواح، او سرودِ هر مدّاح            در سلاح او اصلاح، روح ماسوا آمد

دادگــر گـواهِ او، راه عــدل راهِ او            حکـم دادگاه او، محـکـم و رسا آمد

ماه طالع مسعود، روح احمد محمود            مرد مصلح و موعود، در ملأ ملا آمد

عامر عـمـاد دل، حـاصـلِ وِداد دل            وصل او مراد دل، اصل مدّعـا آمد

دُرّ طاهـر طاها، لعـل لـؤلـؤ و لالا            او محک مسِ دل را، مهر او طلا آمد

مُرده را دهد او دم، مدح گو وِرا آدم            طول عـمر او هر دم، اوّل دعا آمد

اسم در علم دارد، راه در حرم دارد            درگه کـرم دارد، مصـدر عـطا آمد

در کـلام کام آمد، کـام در کلام آمد            سـامـع سـلام آمـد، دائـم الصّـلا آمد